Historia

1886–1942; prawnik; pracownik Komendy Naczelnej POW, następnie Wojska Polskiego (adiutantura generalna, Sztab Naczelnego Wodza); w 1921 szef służby bezpieczeństwa w Wilnie; od grudnia 1922 (po zabójstwie prezydenta Gabriela Narutowicza) szef policji politycznej w Polsce; pracownik Ministerstwa Spraw Wewnętrznych: zastępca, a od 1927 naczelnik Wydziału Bezpieczeństwa, od 1931 dyrektor Departamentu Organizacyjnego, dyrektor Gabinetu Ministra i Biura Personalnego oraz dyrektor Departamentu Politycznego, od 1935 podsekretarz stanu; od 1937 dyrektor Departamentów Personalnych w MSW i Urzędzie Rady Ministrów.

Senator w latach 1935–1938 powołany przez prezydenta RP.

Więziony na Pawiaku, zwolniony ze względu na stan zdrowia; zmarł 19.01.1942 w Warszawie.

Akt zgonu w USC Warszawa Żoliborz; Kto był kim…, s. 152; Posłowie i senatorowie…, t. III, s. 89–90; Dorota Mycielska, Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie zamordowani, zaginieni, zmarli w latach II wojny światowej, Warszawa 2009, s.149; informacje krewnych: Anny Kondrackiej i Łukasza Kuratczyka z Warszawy z 2005.