Historia

1889-1976; nauczyciel; publicysta; dyrektor Biura Zarządu Głównego Ligi Morskiej i Kolonialnej; legionista, członek POW; 1914–1916 pracował w browarze w Radomiu; od 1917 dyrektor Seminarium Nauczycielskiego w Chełmie; ludowiec, m.in. prezes parlamentarnego Klubu PSL „Piast”.

Poseł w latach 1919–1922; 1922–1927 (1925–1927 wicemarszałek Sejmu); 1928–1930;
Senator w latach 1938–1939 (powołany przez prezydenta RP).

Wkrótce po wybuchu wojny zgłosił się do wojska jako ochotnik, ranny 8.09.1939 w czasie bombardowania dworca kolejowego w Chełmie; w czasie okupacji poszukiwany przez gestapo, ukrywał się w Janiku koło Ostrowca Świętokrzyskiego, a następnie w Zgłobicach koło Tarnowa; od 1940 nauczyciel tajnego nauczania, od 1942 żołnierz AK, uczestniczył m.in. w produkcji materiałów wybuchowych.

W 1945 uczył w szkole zawodowej i w gimnazjum w Mościcach; 1945–1947 kurator wrocławskiego okręgu szkolnego; 1946–1947 prezes Zarządu Wojewódzkiego PSL we Wrocławiu; członek Rady Naczelnej PSL; od 1949 w ZSL, do 1954 członek Rady Naczelnej, 1956–1962 prezes Komitetu Warszawskiego, wiceprzewodniczący Głównej Komisji Rewizyjnej; we władzach Ludowej Spółdzielni Wydawniczej.

Zmarł 5.08.1976 w Warszawie; pochowany na Cmentarzu Komunalnym (Powązki Wojskowe) w Warszawie (kw. D-35-IV-12).

akt zgonu z USC Warszawa Mokotów; Jan Sałkowski, Jan Dębski (1889-1976), w: „Roczniki dziejów ruchu ludowego”, nr 19/1977–1978, s. 290–293; Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego, Warszawa 1989, s. 91; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 505; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. I, Warszawa 1998, s. 377–379; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.261, 443-445