Historia

1876-1953; prawnik (doktorat), adwokat w Warszawie i Gdyni; podpułkownik WP; dyrektor Towarzystwa Ubezpieczeniowego „Zjednoczenie”; prezes ZG Ligi Morskiej i Rzecznej; praktykę adwokacką rozpoczął we Lwowie; związany z Polską Partią Socjalno-Demokratyczną Galicji i Śląska Cieszyńskiego; legionista, m.in. kierownik kancelarii Komendy Legionów, szef Krajowego Inspektoratu Zaciągu; od 1918 w WP, m.in. szef sztabu Generalnego Inspektoratu Armii Ochotniczej, m.in. kierował pierwszym w Polsce powszechnym poborem wojskowym; od 1921 w rezerwie; radny Rady Miejskiej m. st. Warszawy (do 1933).

Senator w latach 1930–1934.

Po wybuchu wojny zgłosił się ochotniczo do WP, od 17.09.1939 szef Sądu Wojennego dowództwa floty; po kapitulacji załogi Helu (2.10.1939) w niewoli niemieckiej, więziony w trzech niemieckich oflagach: X B Nienburg, XVIII C Spittal am der Drau, II C Woldenberg; uwolniony w końcu stycznia 1945 w wyniku przesunięcia się linii frontu; syn Witold poległ w 1939.

W 1945 usiłował podjąć pracę w Ministerstwie Obrony Narodowej, ale odmówiono mu; w lipcu 1945 otworzył kancelarię adwokacką w Gdyni; na początku 1953 przeprowadził się do Krakowa.

Zmarł 8.08.1953 r. w Krakowie; pochowany na cmentarzu Rakowickim (kw. LXX, rząd północny, grób nr 34).

akt zgonu z USC Kraków; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 560; Wiktor Krzysztof Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny, t. V, Warszawa 2007, s. 158–159; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.14, 197; informacje Zbigniewa Kowalskiego z Gdyni z 1996, wnuczki Ewy Wyrobek z Krakowa z 2010 oraz Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu z 2011.