Historia

(Wołodymyr Decykewycz)

1865-1949; ukraiński prawnik (doktorat); wiceprezydent Lwowa; 1906–1916 szef Departamentu do Spraw Galicji przy MSW w Wiedniu; od 1916 wiceprzewodniczący Namiestnictwa dla Galicji, od 1927 radny m. Lwowa i ławnik miejski; od 1928 członek lwowskiego Wydziału Wojewódzkiego; działacz UNDO, od 1921 organizator tajnego szkolnictwa ukraińskiego, wykładowca na ukraińskim podziemnym uniwersytecie we Lwowie.

Senator w latach 1928–1930, 1935–1938; 1938–1939 (powołany przez prezydenta RP).

W końcu września 1939 wiceprzewodniczący Tymczasowego Ukraińskiego Komitetu Pomocy (reprezentacja ludności ukraińskiej wobec władz sowieckich), Komitetu Rosjanie nie uznali; cały czas mieszkał we Lwowie, ale uniknął represji sowieckich; w 1943 wyjechał z żoną ze Lwowa, zamieszkali u krewnych w Nowym Targu.

W czerwcu 1945 w ramach akcji repatriacyjnej PUR osiedlił się w Sopocie, pisał wspomnienia.

Zmarł 14.04.1949 w Gdańsku; pochowany na cmentarzu katolickim w Sopocie, ul. Malczewskiego (kw. IV grób 119).

akt zgonu z USC Gdańsk; Enciklopedia ukrainoznavstva, Paryż–Londyn 1955–1957, t. II, s. 506; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 505; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. I, s. 365–366; Jacek Jędruch, Constitutions, elections and legislatures of Poland, 1493–1993, New York 1998, s. 387; Józef Golec, Sopocki album biograficzny, Cieszyn 2008, s. 53–54; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.11, 12, 45, 131-132; informacje krewnego Tadeusza Tarnawskiego z Sopotu z 2009.