Stanisław Manterys

1874–1946; rolnik we wsi Miroszów (gm. Racławice k. Miechowa); działacz oświatowy i gospodarczy w województwie kieleckim; publicysta; w czasie I wojny światowej prezes powiatowego Komitetu Ratunkowego w pow. miechowskim; w 1918 więziony przez władze austriackie; w 1927 wycofał się z życia politycznego; w 1935 osiadł w kolonii w pobliżu wsi Dołhe (pow. drohobycki); brat Mateusz (1872–1946) był posłem do Dumy Rosyjskiej i posłem do Sejmu I kadencji.

Działalność parlamentarna

Senator w latach 1922–1927.

Losy wojenne, okoliczności śmierci

10.02.1940 deportowany w głąb ZSRR do miejscowości Tuligany w obwodzie omskim; zmarł w 1946 w transporcie kolejowym w drodze powrotnej do Polski; ciało zabrano na jednej ze stacji w ZSRR.

Źródła

PSB, t. XIX, Kraków 1974, s. 490 (tu: wysiedlony w styczniu 1940); Kto był kim…, s. 532 (tu: wysiedlony w styczniu 1940); Sławomir Kalbarczyk, Z badań nad losami…, s. 173; Dorota Mycielska, Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie zamordowani, zaginieni, zmarli w latach II wojny światowej, Warszawa 2009, s.26, 32, 43, 251-252; informacje: współzesłańca Kazimierza Łysego z Niwnicy (gm. Nysa) z lat 1995–1999 (tu: data deportacji 10.02.1940); córki Zofii Manterys z Pruszkowa z 1995; wnuka Stanisława Manterysa z Warszawy z 1995.

Historia