Historia

1886-1972; lekarz (doktorat 1915); lekarz naczelny Lecznicy Przeciwgruźliczej Spółki Brackiej w Wodzisławiu Śląskim; prezes Okręgu Śląskiego OZN; pracował w sanatorium przeciwgruźliczym w Goerbersdorf (obecnie Sokołowsko); od 1919 członek Rady Ludowej na pow. Rybnik; 1919 pierwszy polski radny w Wodzisławiu Śląskim; 1919–1921 kierownik biura plebiscytowego na okręg wodzisławski; uczestnik powstań śląskich; współorganizator Związku Powstańców Śląskich.

Poseł na Sejm Śląski II kadencja;
Senator w latach 1930–1935; 1935–1938; 1938–1939 (powołany przez prezydenta RP, wicemarszałek Senatu).

Od września 1939 poszukiwany niemieckim listem gończym; razem z żoną i dziećmi 9.09.1939 wyjechał pociągiem z Warszawy do Lwowa; 17.09.1939 opuścił Lwów i przekroczył granicę Rumunii; w końcu grudnia 1939 opuścił Rumunię i w styczniu 1940 dotarł do Francji; do maja mieszkał w Paryżu; od połowy 1940 lekarz schronisk Czerwonego Krzyża we Francji, m.in. w Grenoble, Nicei i Marsylii, a następnie lekarz w obozie uchodźców Czerwonego Krzyża na pograniczu francusko-hiszpańskim; współpracował z francuskim ruchem oporu; w Polsce w 1944 w czasie akcji poległ syn Zbigniew, żołnierz AK.

Do kraju wrócił w lutym 1946; m.in. naczelny lekarz Lecznicy Spółki Brackiej w Nowej Rudzie oraz naczelny lekarz Ubezpieczalni Społecznej w Wałbrzychu; 1950–1951 pełnomocnik Ministra Zdrowia do organizacji Państwowego Zespołu Sanatoriów Przeciwgruźliczych w Sokołowsku, do 1952 dyrektor; następnie ordynator Sanatorium nr 4 w Szczawnie Zdroju; w 1962 przeszedł na emeryturę; od 1964 mieszkał w Katowicach.

Zmarł 18.08.1972 w Katowicach; pochowany w Wodzisławiu Śląskim na cmentarzu przy ul. Pszowskiej (pole B, rząd 10, grób 4).

akt zgonu z USC Katowice; Sonderfahndungsbuch Polen, Berlin [1939], s. 120; PSB, Kraków 1980, t. XXV, s. 357–358; „Służba Zdrowia” nr 38/1972, s. 2; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 538; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. 4, Warszawa 2009, s. 327–328; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.14, 41, 45, 420-422;  informacje wnuka Leszka Pałki z Wrocławia z 2011.