Historia

1882-1966; adwokat; prezes Naczelnej Rady Adwokackiej; członek Trybunału Stanu; od 1906 prezes Rady Pomocników Adwokackich; od 1917 członek Rady Adwokackiej w Kijowie; od 1918 wiceprezes Polskiego Towarzystwa Prawniczego; 1920 radca prawny Naczelnego Komisariatu Ziem Wołynia i Frontu Podolskiego; 1928 członek Państwowej Komisji Wyborczej; od 1933 dziekan Okręgowej Izby Adwokackiej w Warszawie; prezes ZG Związku Adwokatów Polskich.

Senator w latach 1922–1927.

Skreślony przez okupacyjne władze niemieckie z listy adwokatów za sprzeciwianie się usuwaniu z pracy adwokatów Żydów; przewodniczący Tajnej Naczelnej Rady Adwokackiej; w lipcu 1944 zgłoszony przez Radę Jedności Narodowej jako kandydat z kraju na stanowisko następcy prezydenta Władysława Raczkiewicza, odmówił wyjazdu do Wielkiej Brytanii.

Do 1950 wiceprezes Sądu Okręgowego w Gdyni; następnie adwokat i radca prawny w Warszawie; od 1962 mieszkał w Gdyni.

Zmarł 19.11.1966 w Sopocie; pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kw. 212-V-5/6).

Akt zgonu z USC Sopot; Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Warszawa 1984, s. 303; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 497; Encyklopedia Warszawy, Warszawa 1994, s. 65; Andrzej Krzysztof Kunert, Rzeczpospolita Walcząca 1939, Warszawa 1997, s. 106; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. I, Warszawa 1998, s. 123–124; Dzienniki czynności Prezydenta RP Władysława Raczkiewicza, oprac. Jacek Piotrowski, t. II, Wrocław 2004, s. 337; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.11, 354-355; informacje wnuczki Anny Bissagi z Krakowa z 2011.