Historia

1880-1960; inżynier, technolog; minister pracy i opieki społecznej; dyrektor w firmie włókienniczej „Eitingon i Spółka” w Łodzi; 1906–1909 w przedsiębiorstwie robót górniczych, wiertniczych i hydrologicznych Michała Łempickiego w Sosnowcu; członek ZG Narodowego Związku Robotniczego, jego reprezentant w Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych (1912–1914); 1921–1926 dyrektor naczelny Państwowych Zakładów Górniczych i Hutniczych w Warszawie.

Poseł do rosyjskiej II Dumy Państwowej w roku 1907;
Senator w latach 1928–1930; 1930–1935.

Zmuszony przez Niemców do opuszczenia Łodzi, zamieszkał w Warszawie, utrzymywał się z dorywczej działalności handlowej; prezes zarządu Fabryki Wyrobów Ceramicznych w Opocznie.

1945–1947 dyrektor techniczny w Zakładach Przemysłu Bawełnianego nr 4 im. Stanisława Dubois w Łodzi (daw. „Eitingon i Spółka”); 1947–1949 dyrektor techniczny w Dyrekcji Przemysłu Bawełnianego; 1949–1954 dyrektor, a następnie główny mechanik Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. Józefa Stalina w Łodzi; główny mechanik w Przedsiębiorstwie Usług Ogólnych Przemysłu Bawełnianego w Łodzi.

Zmarł 23.03.1960 w Łodzi; pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 179-3-20/21).

akt zgonu z USC Łódź; teczka personalna, Signum, Andrychów; PSB, Kraków 1980, t. XXV, s. 592–593; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 60; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. 4, Warszawa 2009, s. 341; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.41, 288-289; informacje pasierbicy Barbary Suskiej z Warszawy z 1996.