Historia

1878–1943; ekonomista; inżynier górnik; dyrektor w przedsiębiorstwach górniczo-hutniczych w Rosji i w Polsce; członek władz dużych firm przemysłowych i bankowych; specjalista od dyplomacji handlowej; minister przemysłu i handlu; do 1925 m.in. radca handlowy Poselstwa RP w Waszyngtonie i Paryżu; delegat rządu polskiego na kilku zgromadzeniach Ligi Narodów w Genewie i konferencjach międzynarodowych; wykładowca m.in Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie; nazywany organizatorem przemysłu II RP; wolnomularz.

Senator w latach 1928–1930 (wicemarszałek).

Po wybuchu wojny w 1939 miał możliwość wyjazdu za granicę, pozostał jednak w kraju; współpracownik Delegatury Rządu RP na Kraj w Warszawie; w 1942 przewodniczący Rady Gospodarczej przy Biurze Studiów Wywiadu Przemysłowego Oddziału II Komendy Głównej AK; organizator tajnych kursów dla studentów, wykładowca ekonomii; 9.04.1943 aresztowany przez gestapo w Warszawie, następnego dnia popełnił samobójstwo, zażywając truciznę w więzieniu na Pawiaku.

Akt zgonu sporządzono w 1952 w USC Warszawa Śródmieście; PSB, t. VIII, Kraków 1959–1960, s. 74–75; Stanisław Jankowski, Z fałszywym ausweisem w prawdziwej Warszawie, Warszawa 1988, t. II, s. 28, 36; Kto był kim…, s. 38–39; Teresa Kaczorowska, Hipolit Gliwic – człowiek i dzieło, maszynopis pracy magisterskiej, Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Zielonej Górze, 1995, s. 15–16; Posłowie i senatorowie…, t. II, s. 108–110; Dorota Mycielska, Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie zamordowani, zaginieni, zmarli w latach II wojny światowej, Warszawa 2009, s.18, 31, 170, 172-173; informacje wnuka Artura Gliwica z Warszawy z lat 1996–1997.