Historia

1878-1962; inżynier technolog; dyrektor naczelny Podlaskiej Wytwórni Samolotów (PWS) w Białej Podlaskiej (1926–1932); redaktor dwutygodnika „Mechanik”; 1905 więziony przez władze rosyjskie za udział w strajku szkolnym; po uwolnieniu pracował w Zakładach Ostrowieckich; od 1907 w biurze technicznym Jerzego Hosera w Warszawie; do 1914 kierownik Oddziału Instalacyjnego w Towarzystwie Elektryczności S.A. w Warszawie; 1914–1918 dyrektor techniczny fabryki narzędzi wiertniczych angielskiego towarzystwa „The Russian Cuban Industrial and Petroleum Company Ltd” w Jekaterynodarze (ob. Krasnodar) na Kaukazie; 1919–1925 dyrektor fabryki narzędzi wiertniczych Galicyjsko-Karpackiego Towarzystwa Naftowego w Glinniku Mariampolskim; radca Izby Przemysłowo-Handlowej; od 1936 dyrektor Lubelskiego Międzykomunalnego Związku Elektryfikacyjnego (LUBZEL).

Senator w latach 1930–1935.

W czasie wojny dalej pracował w kierownictwie LUBZEL; przeciwdziałał realizacji zarządzeń okupanta o zamianie miedzianych przewodów elektrycznych na stalowe oraz planowanym wysadzaniu elektrowni, gazowni i wodociągów w Lublinie w 1944; jego mieszkanie było skrzynką kontaktową dla żołnierzy AK; w listopadzie 1944 NKWD aresztowało tu m.in. syna Wojciecha i wywiozło do ZSRR do łagru.

Od 1944 dyrektor Lubelskiego Międzykomunalnego Związku Elektryfikacyjnego; od 1945 dyrektor naczelny Zjednoczenia Energetycznego Okręgu Lubelskiego (1950 odwołany i pozbawiony możliwości pracy w energetyce); pracował w Wojewódzkim Zjednoczeniu Przedsiębiorstw Państwowych Przemysłu Terenowego; 1946–1949 prezes oddziału Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Lublinie.

Zmarł 29.09.1962 w Lublinie; pochowany na miejscowym cmentarzu przy ul. Lipowej (kw. 19b-12-4).

akt zgonu z USC Lublin; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 503; Słownik biograficzny techników polskich, Warszawa 1994, z. 4/5, s. 28–30; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. I, Warszawa 1998, s. 322–323; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.306-307; informacje syna Wojciecha Czerwińskiego z Wałbrzycha z 2010.