Historia

Senator Jan Modrzewski [własność rodziny].

Jan Modrzewski

1869-1962; lekarz chirurg, major WP; prezes Lubelskiej Izby Lekarskiej; członek Trybunału Stanu; od 1895 praktykował w Lublinie, do 1909 w Szpitalu Żydowskim, a następnie w Szpitalu Św. Wincentego à Paulo (Szpital Szarytek); jeden z pierwszych lekarzy rentgenologów na ziemiach polskich; służył w szpitalach polowych: armii rosyjskiej (wojna rosyjsko-japońska, I wojna światowa) i w WP (wojna polsko-bolszewicka); 1917 współorganizator i prezes Związku Wojskowych Polaków na Zakaukaziu; 1930–1939 dyrektor Szpitala Św. Wincentego à Paulo; radny m. Lublina.

Działalność parlamentarna

Poseł – wybrany w 1930, wkrótce zrzekł się mandatu z powodu wejścia do Trybunału Stanu;
Senator w latach 1935–1938.

Losy wojenne, okoliczności śmierci

9.09.1939 jego mieszkanie w Lublinie zostało całkowicie zniszczone w wyniku niemieckiego bombardowania; na początku 1940 krótko aresztowany przez Niemców; do 1942 ordynator w Szpitalu Św. Wincentego à Paulo w Lublinie; 1942–1944 chirurg w miejscowej przychodni chirurgicznej.

Po przesunięciu się linii frontu, w lipcu 1944 brał udział w udzielaniu pomocy lekarskiej zmasakrowanym przez wycofujących się Niemców więźniom na Zamku w Lublinie; 1945 ponownie dyrektor Szpitala Św. Wincentego à Paulo w Lublinie, od 1946 jego dożywotni dyrektor honorowy; 1945 w składzie komitetu redakcyjnego „Medycyny Społecznej i Klinicznej”; 1946–1958 chirurg w ubezpieczalni społecznej.

Zmarł 29.03.1962 w Lublinie; pochowany na cmentarzu komunalnym przy ul. Lipowej w Lublinie (sekcja 26 rząd XVI nr 7).

Zobacz na mapie

Źródła

akt zgonu z USC Lublin; PSB, t. XXI, Kraków 1976, s. 545–546; Zofia Jasińska, Dr Jan Ignacy Modrzewski, w: „Polski Tygodnik Lekarski” nr 17–18/1974, s. 753–755; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 535; Piotr Szarejko, Słownik lekarzy polskich XIX wieku, Warszawa 1994, t. II, s. 198–199; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. IV, Warszawa 2009, s. 191–192; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.154, 300-302; informacje krewnego, Janusza Durki z Warszawy z 1993 oraz wnuka Jana Modrzewskiego z Warszawy z 2010.