Jan Stecki
1871-1954; ziemianin; minister spraw wewnętrznych w dobie Rady Regencyjnej; prezes Związku Ziemian; działacz Związku Młodzieży Polskiej „Zet”; 1896–1899 w redakcji „Głosu”; od 1913 prezes Towarzystwa Rolniczego Lubelskiego; 1917 prezes Głównego Komitetu Ratunkowego; prezes Krajowej Rady Gospodarczej; członek kierownictwa Stronnictwa Chrześcijańsko-Narodowego (od 1926 Stronnictwa Chrześcijańsko-Rolniczego); publicysta.
Działalność parlamentarna
Poseł I i II rosyjskiej Dumy.
Senator w latach 1922–1927; 1930–1933.
Losy wojenne, okoliczności śmierci
W czasie okupacji niemieckiej mieszkał w swoim majątku w Łańcuchowie; w wyniku reformy rolnej w listopadzie 1944 wyrzucony ze swojego dworu i pozbawiony majątku ziemskiego.
Rozpoczął pracę w Biurze Ekonomicznym PKWN, a następnie w Ministerstwie Aprowizacji i Handlu Rządu Tymczasowego i w Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie (zwolniony 1950).
Zmarł 30.06.1954 w Bełżycach; pochowany w krypcie kościoła w Łańcuchowie.
Źródła
akt zgonu z USC Bełżyce; PSB, t. XLIII, Kraków 2004, s. 73–77; Włodzimierz Mich, Jan Stecki (1871–1954). Portret polityka ziemiańskiego, Lublin 1990; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 550; Czesław Brzoza, Kamil Stepan, Posłowie polscy w parlamencie rosyjskim 1906–1917, Warszawa 2001, s. 196–200; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.27, 127, 210-213, 242; informacje Andrzeja Jastrzębskiego z Lublina z 1992