Historia

1881-1947; lekarz wojskowy, chirurg; żydowski publicysta; od 1907 pracował w szpitalu na Czystem w Warszawie; 1908 założyciel i prezes Żydowskiego Towarzystwa Przeciwgruźliczego „Zdrowie”; prezes Żydowskiej Ligi Przeciwgruźliczej „Atil”; 1919–1927 radny m. st. Warszawy; 1913 współzałożyciel pierwszej żydowskiej gazety w języku polskim; jeden z liderów ruchu syjonistycznego w Polsce; w 1932 na stałe wyemigrował do Palestyny, gdzie pracował jako inspektor służb medycznych w Departamencie Imigracji Agencji Żydowskiej; wiceprezes fundacji „Miwde ha’Ezrachi”, która udzielała pożyczek rzemieślnikom i drobnym kupcom oraz m.in. budowała osiedla mieszkaniowe.

Senator w latach 1928–1930.

Mianowany lekarzem ochotników do wojska brytyjskiego, a potem do Brygady Żydowskiej; przewodniczący Rady Zjednoczonej dla Pomocy Żydom Polskim (Waad ha’Meuchad le Ezrat Jehudej Polin), m.in. inicjator budowy domu dla uchodźców; córka Halina Dawidsohn-Joz zginęła w czasie II wojny światowej na ziemiach polskich, w bliżej nieznanych okolicznościach (istnieją co najmniej 3 wersje).

Kontynuował działalność w Radzie, mieszkał w Tel Awiwie.

Zmarł 8.01.1947 w Tel Awiwie, pochowany na miejscowym Starym Cmentarzu.

pomimo korespondencji z izraelskim MSW nie udało się odnaleźć aktu zgonu; Szymon Rudnicki, Józef Dawidsohn. Przyczynki do biogramu, mps. z 2012 w zbiorach Archiwum Senatu; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 504; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. I, Warszawa 1998, s. 349–350; Polski słownik judaistyczny, Warszawa 2003, t. I, s. 324; Czesław Brzoza, Żydowska mozaika polityczna w Polsce 1917–1927, Kraków 2003, s. 157 i in.; Encyclopaedia Judaica, Detroit i in. 2007, t. 5, s. 484; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.110, 45, 92-94