Historia

1877–1942; ksiądz rzymskokatolicki, wybitny kaznodzieja, kapelan Obozu Wielkiej Polski, w latach 1912–1917 proboszcz parafii św. Michała w Gnieźnie; działacz polityczny i społeczny; publicysta; w czasie powstania wielkopolskiego kierownik II Wydziału Organizacji i Propagandy oraz dziekan generalny wojsk powstańczych, następnie kierownik Wydziału Sprawiedliwości Naczelnej Rady Ludowej (sejm dzielnicowy) w Poznaniu; sekretarz generalny Ligi Katolickiej, prezes Związku Kapłanów „Unitas”, członek dyrekcji Księgarni i Drukarni Św. Wojciecha; w latach 1929–1938 radny m. Poznania.

Senator w latach 1926–1927.

Na początku okupacji na krótko wysiedlony; inicjator i organizator konspiracyjnej organizacji „Ojczyzna”, w 1940 desygnował Adolfa Bnińskiego na Delegata Rządu RP na Kraj na Ziemie Zachodnie Wcielone do Rzeszy i ściśle z nim współpracował; 3.05.1941 aresztowany, więziony w siedzibie gestapo w Poznaniu, a następnie w Forcie VII; 26.09.1941 wywieziony do obozu koncentracyjnego Dachau (numer obozowy 27722); zginął w transporcie inwalidzkim z 20.05.1942; komendant obozu Dachau powiadomił rodzinę, że senator zmarł w szpitalu więziennym 27.06.1942.

PSB, t. XXVIII, Kraków 1984–1985, s. 404–406; Wiktor Jacewicz, Jan Woś, Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymskokatolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939–1945, Warszawa 1978, s. 141–142; Kto był kim…, s. 540; Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945, pod red. Mariana Woźniaka, Poznań 1998, s. 466–467; Andrzej Krzysztof Kunert, Rzeczpospolita Walcząca. Styczeń–grudzień 1941. Kalendarium, Warszawa 2002, s. 164–165 (tu: sądownie uznany za zmarłego 7.06.1942); Dorota Mycielska, Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie zamordowani, zaginieni, zmarli w latach II wojny światowej, Warszawa 2009, s.17, 19, 31, 154-156; informacja Internationale Suchdienst w Bad Arolsen z 1995.