Historia

(Szebekówna)

1859-1945; publicystka; działaczka ruchu narodowego; członkini Zarządu Towarzystwa Kolonii Letnich; od 1908 kierowniczka szkoły powszechnej założonej przez Karola Rosego w Warszawie przy ul. Hożej; po 1914 wiceprzewodnicząca Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny na Mohylewszczyźnie i kuratorka ochronki dla dzieci uchodźców z ziem polskich; w 1918 współzałożycielka i przewodnicząca Narodowej Organizacji Kobiet; od 1920 w redakcji „Rzeczpospolitej”; przewodnicząca Rady Narodowej Polek (Związek Stowarzyszeń Kobiet), członkini Ligi Międzynarodowej Kobiet i uczestniczka jej zagranicznych kongresów; 1928–1932 w Radzie Naczelnej i w Komitecie Politycznym Stronnictwa Narodowego; tłumaczka z języka norweskiego i duńskiego.

Senator w latach 1922-1927

W czasie wojny mieszkała w Warszawie; powstanie warszawskie zastało ją na Ochocie; wkrótce przez Zieleniak wyszła z miasta wraz z dawną służącą w kolumnie ludności cywilnej, tułały się po okolicznych wsiach.

Po przesunięciu się linii frontu na początku 1945 dotarła do dawnego majątku swego brata, Ignacego Głogowiec koło Kutna; dwór był ogołocony z wyposażenia przez uciekającego wcześniej zarządcę - Niemca; wojenne przeżycia i wiek (86 lat) wpłynęły na to, że prawdopodobnie nie wyczuwała już zmienionych realiów politycznych, była utrzymywana przez dawnych pracowników majątku.

Zmarła 5.08.1945 w Głogowcu; pochowana na miejscowym cmentarzu w grobowcu Zalewskich.

akt zgonu z USC Strzelce; PSB, Kraków 2011, t. XLVII, s. 578–579; Parlament Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1927, pod red. Henryka Mościckiego i Włodzimierza Dzwonkowskiego, Warszawa 1928, s. 137; Irena Pannenkowa, Ś.p. Józefa Szebeko. Wspomnienie pośmiertne, w: „Tygodnik Warszawski”, nr 49/1946, s. 8; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 552; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.42, 70-71, 200; informacje krewnej, Hanny Szebeko z Piaseczna z 2006.