Historia

1881-1947; robotnik, działacz związkowy; ślusarz, mechanik i elektromonter w hucie Bernarda Hantkego (Raków) w Częstochowie; członek PPS (delegat na jeden ze zjazdów partii w Wiedniu), uczestnik wielu akcji bojowych; 1906 aresztowany, skazany na katorgę i wywieziony w głąb Rosji (Jarosław nad Wołgą); uczestnik I powstania śląskiego (1919), wojny polsko-bolszewickiej (1920); 1920–1929 magazynier w warsztatach broni i amunicji w filii Starachowickich Zakładów Górniczych w Warszawie (fabryka zbrojeniowa); od 1929 działacz Związku Związków Zawodowych w Łodzi i innych organizacji związkowych; od stycznia 1939 mieszkał w Trzyńcu (Zalozie), pracował w hucie, prowadził działalność związkową i propagandową.

Senator w latach 1935–1938 (powołany przez prezydenta RP).

W czasie okupacji mieszkał w Warszawie; zgłosił się do AK, ale nie przyjęto go z racji na wiek; pracował w Zarządzie Miejskim jako nadzorca mostów w Warszawie; od 1942 bezrobotny; ukrywał poszukiwanych przez gestapo; po upadku powstania warszawskiego aresztowany przez gestapo, uciekł z konwoju w okolicach Gorzkowic.

Osiadł w Koźlu; w 1946 magazynier w Okręgowej Sieci Elektrycznej Śląska Opolskiego; sekretarz Komitetu Powiatowego PPS w Koźlu.

Zmarł 2.10.1947 w Koźlu; pochowany 5.10.1947 na miejscowym cmentarzu parafii św. Zygmunta i św. Jadwigi (grób nie zachował się).

akt zgonu z USC Kędzierzyn-Koźle; Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, Warszawa 1985, s. 64–65; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 494–495; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. I, Warszawa 1998, s. 44–45; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s. 108-109; informacje wnuczki Iwony Łysak z Kędzierzyna-Koźla z 2009.