Historia

1882–1941; matematyk, profesor geometrii wykreślnej, rektor Politechniki Lwowskiej; od 1914 służył w pułku wojsk kolejowych armii austro-węgierskiej; w 1918 uczestnik obrony Lwowa; 1918–1919 szef kolejnictwa wojskowego w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego; minister kolei żelaznych (w pięciu gabinetach), minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego, dwukrotnie wicepremier, pięciokrotnie premier; sekretarz Kapituły Orderu Orła Białego.

Poseł w latach 1922–1929.
Senator w latach 1937–1939 (w 1937 i 1938 powołany przez prezydenta RP).

Po zajęciu Lwowa przez wojska radzieckie w 1939 nadal wykładał na Politechnice; na krótko aresztowany 10.12.1939; po zajęciu Lwowa przez Niemców aresztowany 2.07.1941 przez gestapo w swoim gabinecie na Politechnice; rozstrzelany 26.07.1941 we Lwowie, prawdopodobnie na rozkaz Heinricha Himmlera.

Zygmunt Albert, Kaźń profesorów lwowskich, lipiec 1941, Wrocław 1989, s. 58–60 i in.; Kto był kim…, s. 31; Posłowie i senatorowie…, t. I, s. 99–101; Sławomir Kalbarczyk, Polscy pracownicy nauki, ofiary zbrodni sowieckich w latach II wojny światowej, zamordowani, więzieni, deportowani, Warszawa 2001, s. 69–70; Ministrowie Polski Niepodległej…, s. 57–62; Andrzej Krzysztof Kunert, Rzeczpospolita Walcząca. Styczeń–grudzień 1941. Kalendarium, Warszawa 2002, s. 256; Paweł Dubiel, Józef Kozak, Polacy w II wojnie światowej, Warszawa 2003, s. 17; Dorota Mycielska, Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie zamordowani, zaginieni, zmarli w latach II wojny światowej, Warszawa 2009, s.19, 31, 120-121, 173, 176, 238; informacja córki Cecylii Bartel z Krakowa z 1992.