Historia

1872-1957; inżynier technolog, ekonomista; minister przemysłu i handlu; minister skarbu; publicysta; od 1897 w prywatnej firmie „Drzewicki i Jeziorański” prowadzącej roboty instalacyjne, od 1905–1951 wspólnik i członek zarządu tej firmy; 1918–1920 kierownik sekcji przemysłu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu; 1920–1923 dyrektor Banku Handlowego w Warszawie, zastępca prezesa Rady Banku Gospodarstwa Krajowego; od 1928 prezes Izby Przemysłowo-Handlowej w Warszawie; w składzie władz kilkunastu znaczących przedsiębiorstw.

Senator w latach 1938–1939 (nominowany przez prezydenta RP).

Uczestnik negocjacji dotyczących kapitulacji Warszawy; 5.10.1939 w grupie zakładników, którzy mieli gwarantować życiem bezpieczeństwo okupantów zajmujących stolicę; w czasie okupacji mieszkał w Warszawie; 1940–1944 wiceprezes RGO; 1941–1944 dyrektor Departamentu Skarbu Delegatury Rządu RP na Kraj; po upadku powstania warszawskiego razem z H. Martensem gromadził informacje o skali zniszczenia miasta i sposobach odbudowy.

1946–1950 wiceprezes Izby Przemysłowo-Handlowej w Warszawie; od 1946 w składzie Naczelnej Rady Odbudowy Warszawy, prezes Stołecznego Komitetu Odbudowy Warszawy (1946–1951).

Zmarł 23.06.1957 w Radzyminie; pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 74-5-14).

akt zgonu z USC Radzymin (dotychczasowe źródła błędnie podają Warszawę za miejsce zgonu); „Stolica” nr 18/1947 s. 10; PSB, Kraków 1966–1967, t. XII, s. 539–542; Robert Jarocki, Rozmowy z Lorentzem, Warszawa 1981, s. 182, 196; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 47; Ministrowie Polski Niepodległej, Szczecin 2001, s. 187–188; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. III, Warszawa 2005, s. 112–114; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.14, 41, 254-255; informacje córki Jadwigi Szymanowskiej z Warszawy z 2008.