Historia

(Kornylo Trojan, Kornij Troyan, Kornelius Troian, Корнило Троян)

1885-1959; adwokat w Chodrowie (doktorat nauk prawnych); ukraiński działacz społeczny; członek Komitetu Ludowego Ukraińskiej Partii Narodowo-Demokratycznej; 1914–1917 jeniec w rosyjskiej niewoli; do 1920 organizator życia oświatowego i kulturalnego Ukraińców w Taszkiencie (Turkiestan), m.in. jako dyrygent chórów; w 1921 wrócił na Ukrainę; członek UNDO (1925–1926 w prezydium).

Poseł w latach 1935–1938;
Senator w latach 1928–1930.

Po 17.09.1939 zorganizował ukraiński samorząd Chodrowa; w grudniu 1939, zagrożony aresztowaniem, zbiegł do Generalnego Gubernatorstwa (żona z dziećmi zesłana w głąb ZSRR); jesienią 1940 otworzył kancelarię adwokacką w Lublinie; po zajęciu Ukrainy przez Niemców (1941) przeniósł się do Lwowa, prowadził kursy dla urzędników samorządowych; prawdopodobnie od 1944 pracował w niemieckim  urzędzie pracy w Augsburgu.

Od 1946 pracował w wydziale prawnym Centralnego Przedstawicielstwa Ukraińskiej Emigracji w Augsburgu, następnie w Ellwangen i Neu Ulm (Niemcy); od 1952 w USA; działał wśród emigrantów, m.in. współzałożyciel Towarzystwa Pracowników Ukraińskich w Nowym Jorku; pracował w wydziale prawnym Kredytowego Towarzystwa Federacyjnej Spółdzielni „Samopomicz”.

Zmarł 5.03.1959 w Nowym Jorku; pochowany na miejscowym cmentarzu Kalwaryjskim (sekcja 70, część 88, grób 4).

akt zgonu z USC Nowy Jork; Wasyl Mudryj, Dr Kornyło Trojan, s. 19 [wspomnienie z niezidentyfikowanego czasopisma emigracyjnego]; Pamjati Dr Kornyła Trojana, w: „Svoboda” nr 56 z 24.03.1959, s. 2–3; Enciklopedia ukrainoznavstva, Paris–New York 1980, t. 9, s. 3266; Encyklopedia of Ukraine, vol. V, Toronto 1993, s. 286; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 556; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.280; informacje z 2008: The Ukrainian Museum z Nowego Jorku i syna Myroslawa Trojana z Watertown (USA).