Historia

1898-1980; handlowiec; dyrektor Izby Przemysłowo-Handlowej w Katowicach; 1918–1921 w Wojsku Polskim; działacz organizacji ZET, kierownik sekcji gospodarczej Towarzystwa Straży Kresowej, 1924–1927 kierownik Okręgu Śląskiego Związku Obrony Kresów Zachodnich; od 1927 urzędnik Ministerstwa Przemysłu i Handlu (Wydział Handlu Zagranicznego); prezes Stowarzyszenia Wychowanków SGH.

Senator w latach 1938–1939.

Zmobilizowany w sierpniu 1939, zwolniony; na początku wojny z katowickiego mieszkania zaufany szofer wywiózł do Warszawy dokumenty i rzeczy osobiste senatora; uczestnik ostatniego posiedzenia Senatu 2.09.1939, prawdopodobnie mianowany dyrektorem generalnym Wojennej Organizacji Węglowej, otrzymał polecenie ewakuowania się na wschód, przebył trasę: Warszawa, Lublin, Lwów, Równe; od września 1939 poszukiwany niemieckim listem gończym; 13.10.1939 wrócił do Warszawy; 23.10.1939 mianowany przez prezydenta Stefana Starzyńskiego wicedyrektorem Zakładu Aprowizacyjnego przy Zarządzie Miejskim w Warszawie (później: Wydział Rozdziału i Kontroli), od 1941 dyrektor, czuwał m.in. nad systemem dwóch sprawozdawczości: oficjalnej – dla okupantów i konspiracyjnej – dla ruchu oporu; pod koniec 1942 więziony na Pawiaku, zwolniony po interwencji Niemca, przełożonego z Zarządu Miejskiego; uczestnik powstania warszawskiego w strukturach związanych z aprowizacją, po upadku Starego Miasta ewakuował się kanałami do Śródmieścia; po upadku powstania działał w RGO.

Na początku 1945 rodzinny dobytek w mieszkaniu na warszawskim Żoliborzu przy ul. Dygasińskiego został rozgrabiony przez szabrowników; organizator i dyrektor departamentu w Ministerstwie Handlu Zagranicznego, zajmował się m.in. prowadzeniem negocjacji i zawieraniem międzynarodowych umów handlowych, które były podstawą do późniejszych kontraktów handlowych; 1951–1968 dyrektor Centrali Hurtu Spożywczego; członek Rady Ekonomicznej przy Ministerstwie Handlu Wewnętrznego.

Zmarł 2.11.1980 w Wołominie; pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie (sektor W, aleja XIII, kwatera 4, rząd 3, grób 10).

akt zgonu z USC Wołomin; Sonderfahndungsbuch Polen, Berlin [1939], s. 29; Marian Wacław Drozdowski, Moje spotkania ze Stefanem Starzyńskim, w: Wspomnienia o Stefanie Starzyńskim, Warszawa 1982, s. 43–46; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 507; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. I, Warszawa 1998, s. 419; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.14, 29, 41, 454-456; informacje córki i syna: Marii Drozdowskiej z Wenecji z 1997 i 2010 oraz Wojciecha Drozdowskiego z Łomianek z 2010.