Historia

1879-1967; dziennikarz propagujący idee Narodowej Demokracji, redaktor naczelny „Kuriera Poznańskiego”; minister spraw zagranicznych; na pocz. XX w. w kierownictwie grupy berlińskiej „Zet”; 1917–1919 członek Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu; sygnatariusz tzw. paktu lanckorońskiego (1923); od 1924 wiceprezes Rady Naczelnej Związku Ludowo-Narodowego, a następnie we władzach Stronnictwa Narodowego (do 1936).

Poseł w latach 1919–1922; 1922–1927;
Senator w latach 1928–1930; 1930–1935.

3.09.1939 na wieść o wypowiedzeniu wojny Niemcom przez Francję i Wielką Brytanię z balkonu siedziby „Kuriera Poznańskiego” wygłosił patriotyczne przemówienie; wyjechał do Lublina, a 9.09.1939 do Worochty, gdzie przekroczył granicę; od 16.10.1939 minister w rządach gen. Władysława Sikorskiego (bez teki, sprawiedliwości, prac kongresowych); w 1940 po upadku Francji wyjechał do Lizbony, 13.07.1940 przybył do Londynu, mediator w czasie przesilenia rządowego (lipiec 1940); minister prac kongresowych w rządzie Stanisława Mikołajczyka (1943–1944).

Orędownik nowych granic zachodnich Polski, bardzo aktywny publicysta na łamach polskiej prasy w USA i Wielkiej Brytanii; w 1948 wyjechał z rodziną do Argentyny, osiadł w Buenos Aires.

Zmarł 17.05.1967 w Buenos Aires; pochowany na tamtejszym cmentarzu San Isidro, w 1994 prochy zostały złożone na cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan na wzgórzu Św. Wojciecha w Poznaniu.

akt zgonu z USC Buenos Aires; PSB, t. XXXVI, Kraków 1995–1996, s. 354–359; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 111; Paweł Dubiel, Józef Kozak, Polacy w II wojnie światowej, Warszawa 2003, s. 153; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.181, 360-361; informacje synowej Barbary Seydy z Buenos Aires z 2007.