Historia

(Serhij, Serhii, Sergi, Sergiusz; Tymošenko, Tymoshenko, Timoshenko)

1881-1950; inżynier architekt; minister komunikacji w rządzie Ukrainy (1919–1920); 1906–1917 projektant rezydencji i budynków użyteczności publicznej w Rosji, najczęściej w tzw. stylu ukraińskim; główny architekt Zarządu Kolei Północnodonieckiej w Charkowie; współzałożyciel Ukraińskiej Partii Rewolucyjnej; 1918 komisarz guberni charkowskiej; 1919 uczestnik(?) ukraińskiej delegacji na konferencję pokojową w Paryżu; 1922–1924 architekt we Lwowie (m.in. projekty cerkwi na Kleparowie we Lwowie, w Lewandówce, Mrażynce koło Borysławia); 1924–1929 profesor architektury i rektor Ukraińskiej Akademii Gospodarczej w Podebradach (Czechy); od 1930 architekt w Łucku, radny m. Łucka.

Poseł w latach 1935–1938;

Senator w latach 1938–1939.

Od 1940 mieszkał w Lublinie; w 1944 wyjechał do Niemiec, zamieszkał w Karlsbadzie.

Od czerwca 1945 mieszkał w Heidelbergu, ukrywał się w czasie poszukiwań NKWD działaczy antykomunistycznych na terenie Niemiec; w czerwcu 1946 wyjechał z żoną do USA, zamieszkał u brata Stepana Tymoszenki (Stephen Timoshenko), profesora Uniwersytetu Stanford, w Palo Alto (Kalifornia); zaprojektował cztery cerkwie dla ukraińskiego Kościoła prawosławnego na terenie Kanady, m.in. katedrę w Vancouver (poświęcona 1949) oraz jedną świątynię w Argentynie.

Zmarł 6.07.1950 w Palo Alto (Kalifornia), USA; pochowany na miejscowym cmentarzu (lot 481, subdivision 2, section D).

akt zgonu w USC Palo Alto (Kalifornia), USA; Mykyta Kekało, Serhij Prokopowycz Tymoszenko, [w:] „Svoboda”, nr 164/18.07.1950, s. 3; Enciklopedia ukrainoznavstva, Paris – New York 1980, t. 9, s. 3206; Encyclopedia of Ukraine, Toronto 1993, t. 5, s. 331; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 556; Czesław Brzoza, Ukraińcy w izbach ustawodawczych Drugiej RP, w: Ukraińskie tradycje parlamentarne XIX–XXI wiek, pod red. Jarosława Moklaka, Kraków 2006, s. 197, 207; Krzysztof Dąbrowiecki, Stephen Timoshenko – ojciec mechaniki stosowanej, w: „Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne” styczeń–luty 2009, s. 86–88; lipiec–sierpień 2010, s. 70–72; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.143-144; informacje PCK; informacje Urzędu Miasta Heidelberg (za pośrednictwem Konsulatu RP w Monachium) z 2007; informacje z 2009: z Ukrainian Canadian Research & Documentation Centre w Toronto; Andrija Makucha z Canadian Institute of Ukrainian Studies w Toronto; zarządu cmentarza Altamesa w Palo Alto; Krzysztofa Dąbrowieckiego z Krakowa.