logo logo

Historia

Stanisław Głąbiński

1862–1941; ekonomista; prawnik; publicysta; wicepremier, minister spraw zagranicznych, minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego; do 1907 prezes Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego w zaborze austriackim; od 1907 radny Rady Miejskiej we Lwowie; w latach 1908–1909 rektor Uniwersytetu we Lwowie; w 1911 austriacki minister kolei; współzałożyciel Krajowego Związku Przemysłowego.

Działalność parlamentarna

Poseł do austriackiej Rady Państwa, galicyjskiego Sejmu Krajowego i Sejmu Bukowińskiego.
Poseł w latach 1919–1927.
Senator w latach 1928–1935.

Losy wojenne, okoliczności śmierci

11.09.1939 wyjechał ze Lwowa w kierunku Rumunii, tuż po 17.09.1939 dotarł nad granicę, jednak po uzyskaniu informacji, że Polskę opuścili wszyscy najwyżsi przedstawiciele państwa, zrezygnował z wyjazdu i wrócił do Lwowa; w listopadzie 1939 postanowił uciec; 17.11.1939 został aresztowany przez NKWD w pobliżu granicy z Rumunią; więziony we Lwowie, a od 1940 w Moskwie w więzieniu na Łubiance; w czerwcu 1941 skazany na 8 lat więzienia; w lipcu 1941 znalazł się w transporcie do więzienia etapowego w Charkowie, gdzie zmarł 14.08.1941.

Zobacz na mapie

Źródła

PSB, t. VIII, Kraków 1959–1960, s. 102–105; Stanisław Skrzypek, Rosja, jaką widziałem, Warszawa 1987, s. 145–147; Marian Fuks, Dzieje przyjaźni. W 50. rocznicę śmierci prof. Mojżesza Schorra, „Historia i Życie”, dodatek „Życia Warszawy” z 18–19.01.1992, s. 11; Kto był kim…, s. 39; Posłowie i senatorowie…, t. II, s. 113–115; Stanisław Głąbiński, Czytając akta NKWD,  „Przegląd” nr 8/2001, s. 21; Stanisław Głąbiński, W cieniu ojca, Warszawa 2001 (tu: dokumenty więzienne z lat 1939–1941, w tym akt zgonu); Sławomir Kalbarczyk, Polscy pracownicy nauki, ofiary zbrodni sowieckich w latach II wojny światowej, zamordowani, więzieni, deportowani, Warszawa 2001 s. 90–91; Dorota Mycielska, Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie zamordowani, zaginieni, zmarli w latach II wojny światowej, Warszawa 2009, s.26, 32, 115, 127-128; informacja syna Stanisława Głąbińskiego z Warszawy z 1997.