Historia

1885-1962; rolnik we wsi Ludwików koło Łęcznej; ok. 1903–1906 związany z PPS, a następnie z PSL „Wyzwolenie”; wiceprezes ZG Stronnictwa Chłopskiego (1926–1929), członek jego Rady Naczelnej (od 1931); członek Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego (1931–1935); członek Zarządu Okręgowego Centralnego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych w Lublinie.

Poseł w latach 1919–1922; 1922–1927; 1935–1938;
Senator w latach 1928–1930.

We wrześniu 1939 jego zabudowania zostały spalone przez Niemców; dalej gospodarował w swoim gospodarstwie; w 1943 w czasie aktywizacji sowieckiej partyzantki przeniósł się do Lublina, aby się ukryć; gdy latem 1944 Lublin stał się miejscem organizowania władz PRL, kilku działaczy (m.in. M. Rola-Żymierski, C. Wycech, B. Drobner i F. Jóźwiak) namawiali go do poparcia tzw. władzy ludowej, odmówił.

Prowadził swoje gospodarstwo rolne; członek jednej z komisji wyborczych w trakcie referendum ludowego w czerwcu 1946, protestował wiedząc, że wyniki z jego komisji zostały sfałszowane; na pewien czas aresztowany, osadzony w karcerze na Zamku w Lublinie, rodzinę nękano rewizjami.

Zmarł 24.09.1962 w Ludwikowie; pochowany na cmentarzu parafialnym we wsi Kijany.

akt zgonu z USC Spiczyn; Zbigniew Zaporowski, Działalność polityczna i społeczna Stefana Tatarczaka w latach 1918–1926, w: Lubartów i Ziemia Lubartowska, Lubartów 1986, s. 9–17; Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego, Warszawa 1989, s. 404; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 554; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.23, 305; informacje wnuka Tadeusza Tatarczaka z Ludwikowa z 2008.