Tadeusz Giedroyć
1888–1941; sędzia; ziemianin (majątek Łobzów i Kotczyn, pow. Słonim); w latach 1917–1918 w I Korpusie Polskim, członek założyciel Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego (Naczpol); członek POW; od 1919 w administracji państwowej; w latach 1921–1922 zastępca delegata Rządu RP w Wilnie; w latach 1919–1926 starosta: w Opocznie, Wołkowysku, Augustowie i Białymstoku; prezes Sądu Okręgowego w Zamościu i Łucku, od 1932 wiceprezes Sądu Okręgowego w Białymstoku, od 1928 sędzia pokoju w Berezie Kartuskiej.
Działalność parlamentarna
Senator w latach 1938–1939.
Losy wojenne, okoliczności śmierci
Aresztowany przez NKWD 21 lub 22.09.1939 w Łobzowie, więziony w Słonimie i Mińsku, torturowany; skazany na karę śmierci, wyroku nie zdążono wykonać z powodu agresji Niemiec na ZSRR 22.06.1941, więzienie ewakuowano; 26.06.1941 zastrzelony przez konwojenta na skraju miasteczka Czerweń (Ihumeń) podczas marszu więźniów.
Zobacz na mapieŹródła
Janusz Prawdzic-Szlaski, Nowogródczyzna w walce 1940–1945, Szczecin 1989, s. 33; Kto był kim…, s. 510; Krzysztof Jasiewicz, Lista strat ziemiaństwa…, s. 288; Krzysztof Jasiewicz, Zagłada polskich kresów, Warszawa 1997, s. 169; Posłowie i senatorowie…, t. II, s. 106–107; Dorota Mycielska, Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie zamordowani, zaginieni, zmarli w latach II wojny światowej, Warszawa 2009, s.24, 27, 32, 110; informacje: Ośrodka KARTA; syna Michała Giedroycia z Oksfordu (Wielka Brytania) z lat 1995–1997.
