Historia

1893–1940; przemysłowiec; działacz gospodarczy; członek Rady „Lewiatana”, wielu rad nadzorczych i kierownictw szeregu przedsiębiorstw.

Senator w latach 1935–1938 powołany przez prezydenta RP.

Odrzucił propozycję wyjazdu z władzami przedstawioną przez prezydenta Ignacego Mościckiego, który w pierwszym tygodniu wojny wraz z najbliższymi współpracownikami przebywał w podwarszawskiej willi senatora w Błotach k. Falenicy; we wrześniu 1939 delegat Komendanta Głównego Straży Obywatelskiej w Warszawie; 23 września ciężko ranny w trakcie służby; zmarł 26.09.1939.

Akt zgonu w USC Warszawa Śródmieście (tu: data zgonu 26.09.1939); PSB, t. XII, Kraków 1966–1967, s. 137–138 (tu: 24.09.1939); Jadwiga Szulc, Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Reformowany w Warszawie, Warszawa 1989, s. 107–108 (tu: 24.09.1939); Andrzej Ajnenkiel, Andrzej Drzycimski, Janina Paradowska, Prezydenci Polski, Warszawa 1991, s. 73; „Życie Warszawy” z 8–9.08.1992, s. 12 i z 5–6.09.1992, s. 12; Juliusz Englert, Maciej Malinowski, Zamek Królewski w czasach drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1993, s. 145; Kto był kim…, s. 519; Posłowie i senatorowie…, t. III, s. 75–76; Dorota Mycielska, Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie zamordowani, zaginieni, zmarli w latach II wojny światowej, Warszawa 2009, s.21, 31, 53-54; informacje: Małgorzaty Perkowskiej-Waszek z Krakowa z 2005; krewnej Aleksandry Żaryn z Warszawy z 2005.