Historia

1872-1953; lekarz, profesor otolaryngologii, płk WP; dziekan i prodziekan Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (UJK); 1894 więziony przez władze carskie; w czasie I wojny światowej lekarz w armii austriackiej; od 1924 kierownik Kliniki Otolaryngologii UJK.

Senator w latach 1930–1935.

Po zajęciu Lwowa przez wojska i administrację radziecką dalej kierował swoją kliniką (w ramach radzieckiego Instytutu Medycznego); w czasie niemieckiej okupacji miasta (1941–1944) na stanowisku kierownika oddziału otolaryngologicznego w tej placówce.

Do września 1945 kierownik Katedry Otolaryngologii we Lwowie; od 1946 organizował ambulatorium i Oddział Otolaryngologiczny w Szpitalu OO. Bonifratrów we Wrocławiu, a w 1948 klinikę; 1946–1949 kierownik Katedry Otolaryngologii.

Zmarł 10.10.1953 w Krakowie; pochowany na cmentarzu Rakowickim (kw. P rząd I grób 55).

akt zgonu z USC Kraków; Uczeni wrocławscy 1945–1979, Wrocław 1980, s. 212–214 (tu błędna data zgonu); Piotr Szarejko, Słownik lekarzy polskich XIX w., Warszawa 1994, t. II, s. 326–327; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 561 (tu błędna data zgonu); Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.24, 206; informacje bratanicy Teresy Lodzińskiej z Gąbina z 2011.