Historia

1880–1942; adwokat; profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, wykładowca prawa karnego i państwowego; w 1901 i 1906 aresztowany za działalność niepodległościową; w 1916 członek Rady Miejskiej m. st. Warszawy; wicedyrektor Departamentu Sprawiedliwości Tymczasowej Rady Stanu; od 1919 członek Komisji Kodyfikacyjnej; współtwórca noweli sierpniowej z 1926, współautor kodeksu karnego z 1932 r. i konstytucji kwietniowej z 1935; w 1922 i 1926 minister sprawiedliwości.

Poseł w latach 1928–1935 (od 1931 wicemarszałek) i 1938–1939 (marszałek).
Senator w latach 1935–1938 (wicemarszałek).

Przewodniczył ostatniemu posiedzeniu Sejmu 2.09.1939; ewakuowany wraz z władzami na kresy, a następnie do Rumunii; w Bukareszcie działał wśród uchodźców z Polski; latem 1941 usiłował przedostać się na Zachód, dotarł do Belgradu, ale wrócił; ciężko chory zmarł 28.12.1942 w Bukareszcie i tam został pochowany; przed 1979 jego mogiłę zlikwidowano. Grób symboliczny znajduje się w Warszawie, na cmentarzu Powązkowskim.

PSB, t. XIX, Kraków 1974, s. 252–254; Kto był kim…, s. 52; Tadeusz Dubicki, Polscy uchodźcy w Rumunii 1939–1945. Studia i materiały, Warszawa 1995, s. 80; Wacław Makowski, O państwie społecznym, pod red. Władysława T. Kuleszy, Warszawa 1998, s. 5–24; Dorota Mycielska, Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie zamordowani, zaginieni, zmarli w latach II wojny światowej, Warszawa 2009, s.10, 88, 162-163, 173