Wiktor Wróbel
1897-1964; rolnik w Dyczkowie (pow. Tarnopol); radca Izby Rolniczej we Lwowie; wiceprezes Związku Plantatorów Buraka Cukrowego; publicysta; członek POW, żołnierz WP; działacz lokalnych organizacji rolniczych i samorządowych; zaangażowany w działalność lokalnych zespołów teatralnych i chórów.
Działalność parlamentarna
Senator w latach 1938–1939.
Losy wojenne, okoliczności śmierci
2.09.1939 wraz z kilkoma posłami wyjechał samochodem z Tarnopola do Warszawy, ale na ostatnie posiedzenie obu izb już nie zdążyli; do domu wracał pociągiem, który 4.09.1939 w okolicy Lublina został zbombardowany; pociągiem towarowym z Lublina dotarł do Bełżca, a następnie autobusem do Lwowa; ze Lwowa koleją dojechał do Złoczowa, a stąd wynajętym samochodem do Tranopola; w domu był 8.09.1939; w listopadzie 1939 zmuszony przez administrację radziecką do opuszczenia gospodarstwa, zamieszkał w Zarudziu, a w połowie 1940 w Hrycowcach; prowadził swoje gospodarstwo i pracował.
W handlu spółdzielczym; syna i matkę zesłano w głąb ZSRR. wiosną 1946 wyjechał z Kresów Wschodnich włączonych w granice ZSRR; osiadł na Ziemiach Zachodnich, prowadził gospodarstwo rolne w Miłosnej koło Legnicy.
Zmarł 23.02.1964 w Miłoradzicach; pochowany na miejscowym cmentarzu.
Źródła
akt zgonu z USC Lubin; Wiktor Wróbel, Pamiętnik, rkps, Ossolineum sygn. akc. 104/96; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 560; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.16, 24, 324-325; informacje wnuczki Józefy Radulewicz z Miłoradzic koło Legnicy z 1996, wnuka Ryszarda Wróbla z Lubina z 2010 oraz krewnych: Franciszka Gulbinowicza z Zajączka koło Zielonej Góry z 1996, Klemensa Radulewicza z Legnicy z 1997.