Historia

1883-1964; historyk (habilitacja 1926); nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie;  dyrektor Biblioteki Ordynacji Krasińskich; publicysta; 1917–1918 zastępca dyrektora Departamentu Politycznego Tymczasowej Rady Stanu; w 1918 zastępca szefa Departamentu Ogólnego Rady Regencyjnej; 1920–1921 charge d’affaires na Łotwie; delegat RP na konferencję pokojową w Rydze.

Poseł w latach 1919–1922;
Senator w latach 1928–1930; 1930–1935.

W czasie wojny mieszkał w swoim majątku Barchów koło Łochowa.

Mieszkał w Warszawie na Saskiej Kępie; od 1946 wykładał historię na Uniwersytecie Warszawskim, w 1948 pozbawiony możliwości pracy dydaktycznej; w 1961 odwiedził syna w Londynie; spotykał się towarzysko z senatorem Januszem Radziwiłłem i senatorem Erykiem Kurnatowskim.

Zmarł 9.03.1964 w Łodzi; pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 65-3-19/20).

akt zgonu z USC Łódź; ankieta personalna (Archiwum UW); PSB, Kraków 1964–1965, t. XI, s. 520–521; „Wiadomości” (Londyn) nr 1138/1968, s. 2–3, nr 1139/1968, s. 1; Witold Kamieniecki, Historycy i politycy warszawscy 1900–1950, Wrocław 1992, s. V–XII; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 99; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. III, Warszawa 2005, s. 53–54; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.181, 325-326; informacje syna, Andrzeja Kamienieckiego z 1999.