Historia

1865-1956; publicysta, literat, krytyk literacki; działacz Narodowej Demokracji; 1889 delegat na zjazd Zjednoczenia Towarzystw Młodzieży Polskiej w Paryżu; 1891 współorganizator Związku Wychodźstwa Polskiego w Europie; 1894 aresztowany, uwięziony w warszawskiej Cytadeli, zesłany w głąb Rosji; uczestnik Międzynarodowego Kongresu Historyków w Rzymie (1903) i Londynie (1905); działacz Ligi Narodowej; członek Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowej Demokracji; 1917–1918 członek Tymczasowej Rady Stanu.

Poseł do rosyjskiej Dumy Państwowej w latach 1909–1912.
Poseł w latach 1919–1922.
Senator w latach 1922–1927; 1928–1930; 1930–1935.

Mieszkał w Warszawie; po powstaniu warszawskim przeszedł obóz pruszkowski; schronił się w domu zięcia w Olesinie koło Nadarzyna.

W kwietniu 1945 wrócił do Warszawy, a w 1946 zamieszkał z synem w Sopocie; publikował teksty filozoficzno-literackie m.in. w „Tygodniku Warszawskim”.

Zmarł 21.06.1956 w Sopocie; pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 53-4-13/14).

akt zgonu z USC Sopot; PSB, t. X, Kraków 1962–1964, s. 247–251; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 515–516; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. II, Warszawa 2000, s. 166–267; Andrzej Biernacki, Władysław Jabłonowski (1865–1956), w: Wybory wartości. Inteligencja polska u schyłku XIX i na początku XX wieku, Lublin 1996, s. 63–75; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.241-242; informacje wnuczki Izabeli Lenhoff ze Skrzeszewa z 2010 oraz Anny Kosiarskiej z 2011 (autorka pracy magisterskiej o Władysławie Jabłonowskim).