Historia

1893-1978; lekarz (położnik ginekolog); dyrektor Szpitala Miejskiego w Brześciu nad Bugiem; 1919 pracownik misji Czerwonego Krzyża, członek komitetu reewakuacji polskich uchodźców z terenu Rosji; 1920–1921 więziony na terenie ZSRR; od 1928 ordynator Oddziału Położniczo-Ginekologicznego i dyrektor Szpitala Miejskiego w Brześciu nad Bugiem; od 1933 prezes okręgu Związku Strzeleckiego na Polesiu.

Senator w latach 1938–1939.

We wrześniu 1939 pracował w szpitalu polowym w Parczewie; organizował opiekę nad wysiedleńcami z Wielkopolski; od 1941 pracował w szpitalu w Krasnymstawie; współpracował z ruchem oporu; od lipca 1944 mieszkał w Warszawie, w czasie powstania był na Mokotowie; od października 1944 pracował jako lekarz we wsi Osuchów koło Sochaczewa, niosąc pomoc m.in. uchodźcom z Warszawy.

Od 1945 dyrektor szpitala w Rawie Mazowieckiej; 1949–1955 dyrektor szpitala w Sieradzu, a następnie ordynator Oddziału Ginekologiczno-Położniczego, tamże; 1957–1964 powiatowy inspektor ochrony macierzyństwa; 1958–1968 radny Miejskiej Rady Narodowej w Sieradzu; prowadził pracę naukową (1963 habilitacja); w 1964 przeszedł na emeryturę; 1964–1975 pracował w Powiatowej Przychodni Obwodowej w Sieradzu.

Zmarł 17.07.1978 w Łodzi; został pochowany na miejscowym cmentarzu rzymskokatolickim Św. Józefa przy ul. Ogrodowej 39 (kw. 10 B, rząd 6, grób 12).

akt zgonu z USC Łódź; Główna Biblioteka Lekarska, materiały biograficzne; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 534; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. IV, Warszawa 2009, s. 173; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.450-451; informacje od rodziny z Łodzi: córki, Danuty Wrocławskiej z 1997, zięcia Zbigniewa Wrocławskiego z 2011 oraz wnuczki Marii Wrocławskiej z 2012.