Historia

1882-1949; nauczyciel; dyrektor szkoły powszechnej w Prądniku Czerwonym (1920–1940); prezes zarządu Okręgu Krakowskiego Związku Nauczycielstwa Polskiego; prezes Okręgu Krakowskiego Związku Strzeleckiego; publicysta; do 1904 uczył w Nowym Targu; 1904–1910 kierownik szkoły w Kamieniu nad Wisłą; członek założyciel Krajowego Związku Nauczycielstwa Ludowego w Galicji (1906); od 1910 uczył w Modlnicy koło Krakowa; animator życia kulturalnego na wsi (czytelnie ludowe, amatorskie zespoły teatralne), założył 27 oddziałów ochotniczych straży pożarnych, wspierał ruch niepodległościowy; po 1918 przewodniczący lub członek różnych komisji egzaminacyjnych.

Senator w latach 1930–1935.

Do 1940 pracował w szkole w Prądniku Czerwonym; członek konspiracyjnych władz oświatowych m.in. w Miejskiej Komisji Oświaty i Kultury Delegatury Rządu RP na Kraj; uczestnik akcji niesienia pomocy materialnej nauczycielom; współorganizator tajnego nauczania; autor skryptów do tajnego nauczania języka polskiego i historii; w jego domu drukowano ulotki; 1940–1943 pracował w szkole w Ludwinowie (obecnie część Krakowa); od 1943 robotnik w zakładzie ślusarsko-mechanicznym; po powstaniu warszawskim organizował pomoc dla wysiedlonych nauczycieli.

W 1945 powrócił do pracy jako kierownik szkoły w Prądniku Czerwonym, następnie pracował w Szkole Podstawowej nr 11 przy ul. Miodowej w Krakowie; krótko prezes Okręgu Krakowskiego Związku Nauczycielstwa Polskiego.

Zmarł 9.09.1949 w Krakowie; pochowany na cmentarzu Rakowickim (kw. III b).

akt zgonu z USC Kraków; „Rocznik Komisji Nauk Pedagogicznych”, R. 8/1968, s. 36 i in.; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 548; Polski Słownik Biograficzny, t. XXXVII, Kraków 1996–1997, s. 236–238; Piotr Hapanowicz, Senatorowie województwa krakowskiego w II Rzeczypospolitej 1922–1939, Kraków 2007, s. 126–129, 214; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.135-136, 181; informacje Józefy Szczupak z Krakowa z 1997.