Historia

1881-1968; profesor fizykochemik, inżynier technolog; rektor Politechniki Warszawskiej; minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego; od 1910 pracownik naukowy Uniwersytetu Moskiewskiego; członek PAU.

Senator w latach 1935–1938; 1938–1939.

1933–1939 przewodniczący Tymczasowego Komitetu Doradczo-Naukowego przy Ministerstwie Spraw Wojskowych, który rozpatrywał koncepcje mające unowocześnić polską armię (np. napęd rakietowy, noktowizja), zlecał badania krajowym placówkom specjalistycznym; w pierwszych dniach września 1939 wraz z rządem udał się na wschód Polski; 17.09.1939 przekroczył granicę polsko-rumuńską, internowany w Rumunii; w 1940 (na zaproszenie amerykańskiego Biura Standardów) dotarł do USA, wykładał na uniwersytetach w Pittsburghu i w Iowa; 1941–1946 pracował w Instytucie Badań Technicznych Mellona w Pittsburghu.

7.11.1946 powrócił do Polski; kierownik Katedry Chemii Fizycznej na Politechnice Warszawskiej, a następnie na Uniwersytecie Warszawskim; od 1952 członek PAN; 1955–1960 dyrektor Instytutu Chemii Fizycznej PAN; kierował badaniami struktury węgla i wykorzystywania go do wytwarzania istotnych półproduktów dla przemysłu chemicznego.

Zmarł 29.04.1968 w Warszawie; pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, (Aleja Zasłużonych, grób 45).

akt zgonu z USC Warszawa Śródmieście; Słownik biograficzny techników polskich, Warszawa 1992, z. 2, s. 172–174; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 72; Wojciech Świętosławski, Notatki, wspomnienia, komentarze, Warszawa 2000, Ministrowie Polski Niepodległej, Szczecin 2001, s. 413–414; Paweł Dubiel, Józef Kozak, Polacy w II wojnie światowej, Warszawa 2003, s. 175; Jarosław Maciej Zawadzki, Senatorowie losy wojenne i powojenne, Warszawa 2013, s.39, 385-387; informacje wnuczki Marii Ścisłowskiej z Warszawy z 2013.